O φώσφορος είναι το δεύτερο ανόργανο συστατικό σε αφθονία στον άνθρωπο και είναι στενά συνδεδεμένος με το ασβέστιο, με αποτέλεσμα η ανεπάρκεια του ενός να επηρεάζει και το άλλο. Αντιπροσωπεύει το 1% του σωματικού βάρους ενός ενήλικα και το 80% αυτού βρίσκεται στον σκελετό του ατόμου. Το υπόλοιπο βρίσκεται στους μαλακούς ιστούς, καθώς και στο αίμα και στα σωματικά υγρά. Το 70% του φωσφόρου βρίσκεται στις τροφές τόσο σε οργανική μορφή, όσο και σε ανόργανη. Τροφές πλούσιες σε φώσφορο
η σκόνη κακάο
τα ψάρια
τα φυστίκια
οι σπόροι από κολοκύθια
οι ηλιόσποροι
καθώς και το μοσχάρι
τα τυριά
το χοιρινό
τα πουλερικά
το αλεύρι από ολικά δημητριακά
Καλύτερες πηγές ωστόσο του συγκεκριμένου στοιχείου θεωρούνται τα ζωικά προϊόντα σε σχέση με τα φυτικά. Ο φώσφορος απορροφάται από το λεπτό έντερο και κυρίως από τον δωδεκαδάκτυλο και την νήστιδα. Είναι άξιο να σημειώσουμε ότι η βιταμίνη D ενεργοποιεί την απορρόφηση του φωσφόρου. H απέκκρισή του γίνεται μέσω των ούρων. Kύριες λειτουργίες Φωσφόρου:
ανάπτυξη των δοντιών
σχηματισμός και η διατήρηση των οστών
βοηθάει στην φυσιολογική απέκκριση του γάλατος στον θηλασμό
ανάπτυξη του μυϊκού ιστού
λαμβάνει μέρος σε ορισμένες μεταβολικές διεργασίες καθώς και στην διαθεσιμότητα του οξυγόνου
Οι συνιστώμενες διαιτητικές προσλήψεις για άτομα άνω των 19 ετών είναι 700mg. Οι ενήλικες λαμβάνουν το ανόργανο αυτό στοιχείο από την τροφή τους, ενώ στα βρέφη η πρόσληψη του καλύπτεται από το μητρικό γάλα, το αγελαδινό γάλα ή μέσω κάποιας προσαρμοσμένης φόρμουλας. Η έλλειψη φωσφόρου είναι σπάνια, ωστόσο σε περίπτωση έλλειψης με τιμές φωσφόρου στον ορό μικρότερες από 1,5mmol/L προκαλείται οστεομαλακία, ραχίτιδα, ανορεξία, απώλεια οστικής μάζας, αδυναμία και διαταραχές στην μεταφορά οξυγόνου. Στην αντίθετη περίπτωση, δηλαδή τοξικότητα προκαλείται σπάνια και κυρίως στα βρέφη, τα οποία τρέφονται με υποκατάστατα ανθρώπινου γάλακτος με κίνδυνο να εμφανίσουν τετανία και υποασβεσταιμία.
Γράφτηκε απο Ελευθερία Φίλη/ Διαιτολόγος- Διατροφολόγος
Πηγή : https://www.diatrofi.gr/